Jednym z bardziej obiecujących materiałów które w ciągu kolejnej dekady mogą z fazy badań przejść do komercyjnego zastosowania są perowskity. Perowskity to materiały o specyficznym ułożeniu siatki krystalicznej. Ich właściwości nie determinuje skład, lecz struktura ułożenia atomów. Przede wszystkim perowskity są świetnymi pochłaniaczami światła. Lepszymi nawet niż dotychczasowy lider  arsenek galu, który z kolei jest znacznie lepszy od najbardziej popularnego dzisiaj krzemu. Dzięki temu są w stanie pochłonąć światło w ultracienkich warstwach. Zmniejsza to przynajmniej trzykrotnie zużycie materiału niezbędnego do wyprodukowania ogniwa. Bardzo praktyczne jest również to, że ogniwa można wytwarzać w procesie mokrej chemii. To znaczy, że na przykład można taki perowskit po prostu nadrukować.

Warto zaznaczyć, że ogniwa oparte na perowskicie to zupełnie inne podejście do fotowoltaiki. Nie można wprost przyrównywać do nich ogniw krzemowych. Dzięki unikalnym właściwościom perowskitów będzie można, np. zespolić ogniwa z szybami. Okna zmienią się w panele fotowoltaiczne niewiele tracąc na przezroczystości. Można będzie również pokrywać ogniwami perowskitowymi dachówki, przez co cały dach stanie się panelem fotowoltaicznym, dzięki elastyczności perowskitów niczym na pozór nie różniącym się od dachu pokrytego zwykłą dachówką. Perowskity można by nanosić na całe elewacje nowoczesnych budynków lub hal produkcyjnych, dzięki czemu nie tylko dach i okna, ale i ściany produkowałyby prąd.

Co istotne w tym obszarze badawczym znaczącą rolę odgrywa polska nauka.